رها

و نیز تصاویر دیگری از این سفر 10 روزه ... مهمونی رفتیم. بازارها رو گشتیم و...         فکر میکنم 17 مهر ماه بود که نیمه شب  دچار تب شدیدی شدم و روز بعد مامان و خاله منو به دکتر بردند.دکتر گفت که سرما خورده ام ،امابعد از گذشت 5 روز بهتر نشدم ! این بود که ددی مهربان مجبور شد مرخصی بگیره و به سرعت به نجف آباد آمد و ما به تهران برگشتیم. با وجود اینکه مریض شدم، سفر خیلی خوبی بود.   ...

از دیگر مزیت های بودن در خانه خاله جونم این بود که هرچقدر دلم میخواست میتونستم انگشت دستم را بخورم و مامانم اجازه نداشت دستم را توی دستکش حبس کند!     حتی وقتی داشتند برام کتاب میخوندند من میتونستم به کارم ادامه بدم.     ودیگر اینکه توی تصویر پایین دقت کنید،این هم از مزایای سفر به نجف آباد است که، گوشواره هایم را هم عوض کردم.     ...

دهم مهرماه راهی سفر شدیم. این بار به سمت نجف آباد. یعنی خونه خاله جونم!     اول که رسیدیم، همه چیز به نظرم غریبه بود و در بدو ورود حسابی گریه کردم و فقط توی بغل بابا جونم آروم شدم.اما بعد با همه آشنا شدم و حسابی خوش گذشت!   پیک نیک رفتیم.یه جایی به اسم مرغاب.     بساط جوجه راه انداختیم.البته من همان انگشت دستم را ترجیح می دهم.     بر لب جوی (چشمه) نشستیم     البته اگر آفتابی که روی سرمان بود و باد شدیدی که می وزید و مامان سرما خورده ام که مدام میگفت بریم را سانسور کنیم روز خوبی بود. ...

دو هفته پیش  من در یک حرکت کاملاً انفرادی موفق شدم خودم و دمر بندازم.مامانم خیلی ذوق کرد.اما بعد از اون باوجود اینکه مامانم خیلی منو تشویق کرد که این کارو تکرار کنم اما نشد.         با وجود تلاشهای فراوان فقط وقتی خواب بودم تا این مرحله پیشرفت کردم !   مامانم به جای اینکه منو نجات بده عکس میگیره! اما در نهایت دیروز موفق شدم سه بار خودم و دمر بندازم.وقتی بابام اومد، هم یک بار این شاهکارم و نشونش دادم اونم خیلی ذوق زده شد.     فقط مشکل اینه که دستام زیرم گیر میکنه   یکنفر باید دستام و نجات بده     ...

بالاخره من هم بدون کمک سر سفره شام نشستم!     هرچند باید اون سفر ه رنگارنگ را میدیدم و فقط اجازه داشتم انگشتم را بخورم     ولی بازم خوشحالم   ...

همیشه لبخند     از لبهایت شروع نمی شود     گاهی چشمهایت     دستهایت     گوشهایت     به من می خندند     من امروز از همان خیابانی آمده ام     که تمام شبش را گریه کرده ای     اما گاهی     گیر کردن بندکفشی  زیر پاهایت     تو را به خنده می اندازد           ومن از لا به لای این آشفتگی ها خنده ات را دوست دارم        *شعر از فائزه جوان   ...

مامانم یک کمی کار داشت،و قرار شد ما توی ماشین منتظر بمونیم... یک کمی!!!!!! کارش بیشتر طول کشید .این شد که.... . . .     اینجوریه دیگه!!! وقتی مامانا یک کمی کار دارند!اینطوری میشه!!!   ...